Navigation Menu+

Suddenly it hits me.

Posted on Apr 15, 2014 by in Family life / Familie | 1 comment

foto 2

Suddenly it hits me.

I lie in bed, restless, I cannot sleep. Suddenly I start to cry.

I cannot believe I ran 10K yesterday!

I, who for years have done nothing in the sports area. Started to run a little last year. And I who never really understood running.

I, who earlier this year decided to cut a knot. Not just any knot. A very thick solid triple “one of those sailor” knots. The kind that you almost cannot untie. One that is really stuck.

I, who wanted a change. I wanted to be inner me on the outside. Something I wanted for so long, but never had the courage to start untie that knot.

 

Early this year I did it. In an impulsive mood I signed up for the 10K.

We’ll see, I thought. But no, not “we’ll see”. I went for it! Like a pit-bull!

And pulled and tugged at that knot.

 

And at this moment, I realize.

The knot has become a little looser …

 

Schermafbeelding 2014-04-15 om 16.07.10

————————————————————————————————————–

 

Ineens komt ie binnen.

Ik lig al een poosje op bed, onrustig, ik kan niet slapen. Plots moet ik huilen.

Ik heb gister gewoon 10km hardgelopen!

Ik, die al jaren niet meer sport. Die vorig jaar het hardlopen een ietsiepietsie beetje aantikte.

Ik, die hardlopen nooit begreep.

Ik, die begin dit jaar besloot een knoop door te hakken. Niet zo maar een knoop. Een hele dikke stevige driedubbele “hoe heet zo’n zeilknoop” knoop. Zo eentje die je bijna niet los krijgt. Zo eentje die vastgeroest zit.

Ik. Ik wilde anders. Ik wilde de ìk zijn die ik aan de binnenkant ben maar aan de buitenkant niet klopt. Iets wat ik al zo lang wilde, maar nooit de moed had om aan die knoop te beginnen.

 

Begin dit jaar deed ik het. Impulsief schreef ik me in voor de 10km.

We zien wel. Maar nee, niks “we zien wel”. Ik beet me vast! Als een pitbull! En trok en rukte aan die knoop.

 

En het is nu dat ik me realiseer.

De knoop is een stukje losser…

 

Schermafbeelding 2014-04-15 om 16.07.10

1 Comment

  1. Yes zo gaaf en na 10km ben je zo maar ineens verslaaft aan hardlopen. Niet alleen wat het voor je lichaam doet maar ook je geest. In mijn wereld is hardlopen terapie. Ik had laatst een paar weken niet hardgelopen (deed wel ander sport), maar ik had minder energie. De harloopschoenen weer aangedaan 3 keer deze week, en ik voel me weer helemaal lekker :) Heerlijk voor je dat de knoop wat losser is. Ze zeggen hier altijd dat de moeilijkste stap de eerste stap is, dus vanaf nu word die steeds losser. En idd zo belangerijk om trots te zijn op je zelf, niet alleen omdat je de 10K heb gelopen, maar ook omdat je doordat je hardloopt en gezond eet je lichaam het signaal geeft dat je goed voor jezelf zorgt <3
    Enuh ik ben ook trots op je ;o)

Leave a Reply to pauletta Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>